Portretfotografie heeft de afgelopen decennia een enorme transformatie doorgemaakt. Waar het vroeger draaide om statige poses en formele houdingen, ligt de focus nu op echtheid en beleving. In dit blog neem ik je mee in die evolutie.
De traditionele portretten die we kennen uit oude fotoalbums zijn vaak serieus van toon. Mensen keken recht vooruit, zonder lach, netjes gekleed en in een studio-omgeving. Techniek en belichting waren leidend, niet de persoon zelf.
Tegenwoordig draait het om emotie, spontaniteit en sfeer. Portretten mogen ruw zijn, ongepolijst, en vol karakter. De kijker wil voelen wie er op de foto staat. Dat vraagt om een heel andere benadering dan vroeger.
Van poseren naar verbinden
Waar vroeger de fotograaf dicteerde hoe iemand moest staan, laat ik nu veel meer ruimte voor eigenheid. Ik werk met beweging, interactie en minimale aanwijzingen. Daardoor ontstaat er een natuurlijke dynamiek in het beeld.
Ook de locatiekeuze is veranderd. Van de studio zijn we naar buiten gegaan: velden, bossen, oude gebouwen of zelfs thuis op de bank. Deze settings geven context en voegen sfeer toe aan het portret.
Technologie heeft uiteraard een rol gespeeld in deze evolutie. Met lichtsterke lenzen, mobiele verlichting en nabewerking kan ik nu veel sneller inspelen op het moment zelf. Toch blijft gevoel het belangrijkste gereedschap.
Een portret anno nu
Vandaag de dag gaat het om kwetsbaarheid durven tonen. Om durven lachen, durven serieus zijn, en alles daar tussenin. Elk mens is anders, en dat zie ik graag terug in de beelden die ik maak.
De moderne portretfotografie geeft ruimte voor eigenheid. Het is een viering van wie je bent, precies zoals je bent. En dat maakt het voor mij een eer om dat vast te mogen leggen.
liefs
Wendy
03-06-2025
